Pangerten  Dongeng  lan Tuladhane

Dongeng  mujudake  crita rakyat kanggo  nglelipur utawa  ngisi waktu  luwang, sing isine ngayawara utawa ora ana kasunyatane.

Tuladha  dongeng yaiku fabel lan legendha.

1. Fabel mujudake dongeng kang paragane wujud  kewan  sing atingkah laku kaya salumrahe manungsa: bisa omong-omongan, nindakake sawijine karya, tulung-tinulung, lan sapiturute. Tuladha: Kancil lan Tikus, Anak Wedhus Ian Serigala, Pitik karo Manuk  Elang, Ian sapanunggalane.
2. Legendha mujudake  dongeng  sing nyritakake  dumadine sawijine papan panggonan  utawa kadadean alam. Tuladha: Banyuwangi, Jember, Surabaya, Ian sapanunggalane.

Titikane  (ciri-ciri) dongeng,  yaiku:

1. Critane  mung  cekak wae;
2. Alure  prasaja banget;
3. Ukara pambuka mawa tembung: dhek jaman biyen, biyen, Isp.
4. Sipate fiktif  utawa  ngayawara;
5. Ana paraga kang tumindak   apik Ian ala;
6. Isine: bab-bab  kang salaras karo kahanane  bocah;
7. Ngandhut   pitutur

Mupangat dongeng diwaca utawa dirungokake, ing antarane:

1. Ngulinakna  budaya maca (nalika diwaca).
2. Ngundhakake  ketrampilan  ngrungokake  (nalika disemak).
3. Nanemake  budi  pakerti  luhur.
4. Mbiyantu  bocah tepung  emosi (pangrasa batin).
5. Ngraketake gayutan  emosional, nalika ditindakake  antarane  ibu Ian anak utawa  simbah  Ian putu.